CUMHURİYET ÖZGÜRLÜĞÜN VE DEMOKRASİ’NİN ŞANLI CEPHESİ
“Zahmetli hayattan korkan insanlar, bir ulus için gerçekten yaşamaya değer olan tek hayattan korkan insanlardır.”
“Ne zaferi ne de yenilgiyi tanıyan, puslu bir alacakaranlıkta yoksul bir ulus olmaktansa yenilginin acısını göze alarak şanlı zaferler kazanmak çok daha asildir.”
Çanakkale’den, Dumlupınar’a Cumhuriyet’e gönül vermiş insanlar barışın her şeye varabilecek son aşama, savaş ile mücadelenin de yapılabilecek en kötü tercih olduğunu düşünselerdi, şüphesiz ulusumuz büyük acılardan, çileli ölümlerden azad olurdu. Fakat bu şekilde kurtulmuş olsaydık, ne kadar zayıf olduğumuzu ve dünyanın büyük ulusları arasında yerimiz olmadığını göstermiş olacaktık.
Bunun yerine 1915’ten 1923’e 8 uzun yıl boyunca vatan toprağının her karışında çarpıştık.
Kanımız bedenlerimizden boşanırcasına, bedenlerimiz tükeninceye kadar çarpıştık. Birimiz öldüğünde yerini diğerimiz aldı. Arkamıza bakmadan, annelerimizi, atalarımızı, sevdiklerimizi bir daha göremeyeceğimizi bilerek çarpıştık.
Şanlı bir askerin ölüm emrini bağrımıza basıp çarpıştık. Gücümüzü yitirdiğimizde umuda; umudumuzu yitirdiğimizde Allah’ın iradesine sığınarak çarpıştık.
Şereflerimizle damgalanmış taptaze bir havayı ciğerlerimize çekip yiğit adamlar ve kadınlar vatanın her yerinde birlik içinde tek yürek çarpıştık.
Bir imparatorluğu bir sömürgeye çevirmek için üzerimize gelen hasımlarımıza bağrımızdan haykırdık ; “Zincir ve esaret, yaşam için bu ulusun ödemeyeceği bir bedeldir.
Ulusumuzun mihrabının yıkıldığını görmektense çarpışarak yok oluruz.”
1915’ten 1923’e her gün her an inançla imanla, kan, ter ve gözyaşı ile büyük bir askerin önderliğinde CUMHURİYETİ HER GÜN İNŞA ETTİK. VE NİHAYET 1923’TE GURURLA İLAN ETTİK
Atalarımızın kanındaki demir için Allah’a şükürler olsun. Mustafa Kemal’in bilgeliğini kavramış onunla birlikte tüfek taşımış adamlardı onlar.
Şanlı günlere layık olduğumuzu kanıtlamış, sefilce barış anlaşmalarını reddeden, acıları ve ölümleri gözünü kırpmadan göğüsleyen Kurtuluş Savaşı’nı zafere götürmüş yiğit adamların ve analarımızın çocukları olarak bizler atalarımızın ruhları için dua etmeliyiz Allah’a.. Çünkü sonunda vatan özgürlüğüne kavuşmuş, ulusumuz yine ayağa kalkmış ve güçlü Türkiye Cumhuriyeti başında miğferiyle şanlı bir asker gibi uluslar divanındaki yerini almıştı.
İşte, Cumhuriyetçiliğin davası dünyada insanın insan karşısındaki tiranlığının daha iyi anlaşılmasını sağlamaktır. İnsanı böyle bir boyun eğmeye zorlayıp iktidarın tek elde toplanmasına karşı koymaktır.
Bizim davamız iktidarın halkın elinde kalmasını güvence altına almaktır. Abraham Lincoln’un duasını söyleyip halkın halk tarafından halk için yönetimini yeryüzünde ebedi kılmaktır.
Laik Türkiye Cumhuriyeti, atalarımızın bize emaneti ve gelecek kuşaklara borcumuz ve sorumluluğumuzdur. İlelebet var olsun.
İŞ ADAMI AYTEKİN KARAHANLI
