BEN NE GÜNLER BIRAKMIŞIM ARDIMDA
Uzun bir süre cezaevinde kalan Yaşar Gümüşl'ü çektiği o muhteşem klibin ardından bu defa ise yazdığı şiiri Hakkarihabertv ile paylaştı.
16 Aralık 2012 Pazar 11:56
Ben ne günler bırakmışım ardımda
Geleceğe taşınan
Bir yanık vatanda
Vatanı gidilmez yerde.
Şimdi hüzünlüdür geçilmiş mutluluk
Ömürlerin hiç olmamış hayalleri
Şimdi kapılmışım ben
Bilinmez diplerine doğru denizin dalgalarına.
Ben kapılmışım kendime,
Yaşam bulma gerekçesi olmadan hoyratların engeline.
Hüzünlüdür
Kapıldığım dalgalar ötesi bütün anılar,
Kara geceye dokunan ve yarısı yaşanmamış sevda temalı şarkılar,
Yarısı kalbe inmemiş heyecanlar
Hüzünlüdür bakışlarında şimdi.
Bir deniz sonsuz önümde
Tarihle bakışmak için çağırır beni derine
Sonsuz aratır kişisel dünyaları.
Denizde her kes yaralı
Tarih bir oyun meydanı
Hayat tümüyle cefalı.
Acıların memleketinden uzakta
Bir deniz çağırır beni
Hayata tutulmuş sevdalar isyankardır
Din acıyla yoğrulmuş,
Din esaret altında tarumardır.
Sanat öldürür kendini,
Bir hiç olma yolunda.
Zıtlaşır söz ve melodi
Mozart’ ı silmiş temadır
Yutar ışığı karanlık çöker gündüzün üstüne.
Gün batımında bir çarmıh
Bu tali zaman ahvaldir.
Ne günler bırakmışım ardımda
Geleceğe kilitlenen gözlere aynı karelerdir çarpan.
Aynı karanlık buluttur güneşin sıcak yüzünü saklayan
Aynı yollardır gidilen hep bir kavşakta buluşan
Bütün yaşanmamış günler benimdir
Benden bir şeyler var yasaklarda saklı duran
Çok uzaklardan bugüne geçmişiyle uzanan
Campanella
Işığın asi yoldaşı.
Çilemdir engizisyonlar
Bir bütün geçmiş otuzlar
Yirmi yedi milyon tamamlanmamış hikâye
Benim çilemdir kerbella.
Dokuzyüz doksan bin tehcir gülü
Bir öteki kıyısında okyanusun
Montsegor, sansalvador
Halepçe yanı başımda
Gündüzün göz ağrıları
Çarmıh gün batımında
Mehabet benim çilemdir.
Ne günler bırakmışım ardımda
Yaşamadığım günlerin ta kendisi olmak istedim daima
Yangında yanmış ve bir başka hal almış insan olarak
Kime aşılattı dersin kendini zümrüdî Anka?
Kime aşılattı yanmışlığını bu amansız yalnızlıkta?
Bir uyku vakti gelince
Bu uzunluklu çile bir adımlık yol hikayesine dönüşür.
Tarih hayatı çılı çırpı yığını olup gider
Bir uyku vakti gelince
Ben doğmadan hayatı terk etmişim.
Kederli bakışlı yorgun bir geçmiş
Görüyorum serildiğini önüme
Bir gelecek hayatı olarak vaat edildiğini.
- Geri
- Ana Sayfa
- Normal Görünüm
- © 2012 Hakkari Haber TV