Biz ilkokuldayken öğretmenimiz bize, “İnsanlar doğar, büyür, ölürler” demişti. Aslında öyle değil. İnsan anne karnında bebekken de, doğum sırasında dünyaya gelirken de, çocukken de, gençken de ölebiliyor. Ölümün yaşı ve sınırı yoktur.
Hakkâri’mizde sanki yeni bir akım başlatılmış gibi gençlerimiz ölüme giderken birbiriyle yarışır gibi tek tek gidiyorlar. Her hafta bir gencimizin ölüm haberiyle sarsılıyoruz. Kimi kazada, kimi, kalp krizi, kimi kanser hastalığından ve kimisi de intihar ederek…
Her genç ölüm ve her erken gidiş hepimizin yüreğini yakıyor. Onlar giderken 1 ölüyor ama ardından binlerce insanı ağlatıyor.
Çoğu gencimiz Türkiye’nin çeşitli illerinde vefat ediyor ama burada, memleketleri Hakkâri’de toprağa veriliyorlar.
O kadar çok genç insanımızı kaybettik ki, isimlerini sıralasam kitap olur. Ölüm ne yazık ki hak olsa da çocuklara ve gençlere yakışmıyor.
Hakkâri halkı olarak özellikle acı ve tatlı günlerimizde birbirimize göstermiş olduğumuz dayanışma ve saygı tüm acımızı hafifletiyor, düğün ve eğlencemizi anlamlaştırıyor. Gelen her düğün davetiyesine katılım sağlayıp halayda el ele buluşuyoruz. Yaşanan her acı cenaze ve taziye törenlerine yine büyük katılım sağlayarak acıyı eşit paylaşıyoruz.
Genç ölümler uzun vadeli çok yaşlı bir yas bırakıyor.
Allah tüm gençlerimizi, çocuklarımızı her türlü tehlike ve hastalıktan korusun.
