Sevgili okuyucular yıllardır hep spor üzerine yazı yazdım. Sporla ilgili yazı yazarken, hep mutluluk ve sevinçle yazı yazardım.
Bu hafta ise açının hüznün gözyaşının sel olduğu, titrek titrek ellerimle yazmaya çalıştığım bir yazı, bu yazı belki de en zor yazdığım yazılardan bir tanesi.
Hakkâri Mülga YSE, Köy Hizmetleri ve Özel İdare tarihinin en açılı ve en hüzünlü haftasını yaşıyor.
Aynı açıyı, aynı hüznü Hakkâri’de yaşıyor.
İki gün arayla iki çok değerli mesai arkadaşımı kaybetmenin açısını ve hüznünü yaşamaktayım.
Bu açının tarifi olamaz. Bu iki mesai arkadaşımı ne kadar anlatsam azdır. Onlar yüreği güzel insanlardı.
Zeki abi 56 yaşında bir çocuk babası idi, Özel idarede yıllarca çalıştı büyük emekler sarf etti.
Kendini çok iyi yetiştirmişti.
Gelen her müdür onunla çalışmanın mutluluğunu yaşadı.
Zeki abi dairede efendiliği ve çalışkanlığıyla tüm personelin takdirini kazandı.
Zeki abi tam bir devlet memuruydu helal çalışan dürüst bir kişiliğe sahipti. Çoğu personel ona danışırdı, onun fikrini alırdı.
Herkesin parmakla gösterdiği biriydi. Onun yeri kolay kolay doldurulamaz.
Davut daha kırkına yeni girmişti iki çocuk babasıydı.
İşine ve ailesine çok düşkündü.
Çalıştığı kurumu çok seviyordu tam bir mesai arkadaşıydı, dairede herkesle güler yüzlüydü.
Her sabah kapıda bekler müdürlerine ve mesai arkadaşlarına günaydınlar der.
Onların hal ve hatırlarını sorar öyle başlardı işe, odasına gelen herkese çay ısmarlamadan göndermezdi.
Sıcak sohbetine insanlar doyamazdı. Bazen odama gelir benim iki çocuğum var futbolu çok severler onları özel idare spor takımına al babası gibi memleketine ve ülkesine hizmet etsinler diye söylerdi.
Davut’un güzel hayalleri vardı, hayallerini tamamlamadan bu diyardan göç edip gitti
Zeki ve Davut un ölümü Özel İdareyi yasa boğduğu kadar tüm Hakkâri’yi de yasa boğdu.
Zeki ve Davut arkadaşımız için gözyaşı dökmeyen, üzülmeyen hiç kimse yoktu ve kalmadı, herkesin ağzında şu kelime geçiyordu. Hayır, bu gerçek olamaz onlar ölmedi.
Onların ölümüne kimse inanamadı.
Herkes bunun bir şaka olduğunu sandı ama maalesef gerçekti Zeki ve Davut genç yaşta aramızdan ayrıldılar.
Aramızdan ayrılıp giderken de hepimizde büyük büyük yaralar bırakarak gittiler.
Her iki arkadaşımızda adam gibi adamdı.
Ne mutlu onlara ki giderken arkalarında on binlerce ahlar vah lar ve gözyaşlarını bırakarak gittiler.
Sizlerin yaptığı hizmetleri, arkadaşlıklarınız beyefendiliğiniz, dürüstlüğünüzü ve arkadaşlığınızı asla unutmayacağız.
Sizler her daim yüreğimizde, gönlümüzdesiniz.
Yüce ALLAH her iki arkadaşımızın mekânını cennet eylesin, Ailelerine ve sevdiklerine sabır versin.
Bizler o iki arkadaştan o kadar memnunduk ki Yüce rabbim de onlardan razı olsun.
Hepimizin başı sağ olsun.
