Hakkari’ye korona girmez diyerek şımardık. 48 saatte 12 insanımızı kaybettik. Güne sela sesi ile uyanıyoruz. Genç, yaşlı sevdiklerimizi tanıdıklarımızı bir bir kaybediyoruz.
Birkaç ay önce koronavirüs ile ilgili bir uyarı yazısını kaleme aldım. Dünyanın hakaret ve küfrünü aldım. Neymiş, durum ciddi, tedbir alın, sosyal mesafeyi koruyun demişim. Hatta gerekirse ilimizde geçici zamanlarda sokağa çıkma yasağı ilan edilsin demiştim.
İlimizin valisi, vali yardımcıları, protokol üyeleri aylarca dükkân dükkân, sokak sokak dolaşarak vatandaşlarımızı uyardılar. Resmi araçlarda uyarı anonsu yaptılar. İçişleri Bakanlığı tarafından gelen genelgeler vatandaşa okutuldu. Polis sokakta vatandaşı bir bir uyararak dikkatli olmalarını sağladı.
Daracık caddelerimizde kalabalıklar oluşturarak o taraftan bu tarafa turladık. Yasak denilmesine rağmen düğünlerimizde halay çektik. Yine yasak denilmesine rağmen taziyelerimizde bir araya gelerek kuralları ihlal ettik. Virüs dolaşmaz, insan dolaşır. Dışarıda gün boyu turlayarak aldığımız virüsü akşam eve giderken masum aile bireylerimize bulaştırdık.
Hakkari ilimizde ciddi vakalar var. Devlet hastanemizde ne servislerde ne de yoğun bakım ünitesinde yer yok. Ve sevdiklerimizi bir bir kaybediyoruz.
Ezan beş vakit okunurken 12 defa sela okunuyor. Her ailede pozitif hasta, panik ve korku var. Biz kendimize bu kadar düşman iken, sosyal mesafe kurallarını hiçe sayarak yüreğimize yeni bir ateş yakıyoruz.
Mobese kameraları kayıtları incelenerek maske takmayan ve kuralları ihlal edenler tespit edilerek cezalandırılmalıdırlar. Kendini düşünmeyip çevresindeki insanların hayatını tehlikeye atmaya kimselerin hakkı yok.
Mezarlıklarda cenaze sahibi; “Allah hepinizden razı olsun. Bu salgın hastalıktan dolayı taziyemiz yoktur” diye duyuru yapmalarına rağmen ölü evine gitmeye devam ediyoruz. Kimse bana kızmasın, hepimizin iyiliği için doğrularımızı haykırmak zorundayım. Bu gidişle ilimizde okunacak sela sayısı 50 olur…
