Yöneticilik karakteristik bir olgudur. Elbette bir liderin veya yöneticinin okumuş olması gerekir ama okumak ve yüksek diplomalar sahibi olmak asla yöneticilik veya liderlik için tek başına yeterli değildir. Yönetici veya lider olacak insanın karakteristik yapısında yöneticilik meziyetin olması şarttır. Bunu bilim adamları da kabul etmektedir.
Eğitim yöneticiler için önemlidir elbet. Çünkü eğitim insanda var olan iyi karakterleri ortaya çıkarma, geliştirme ve disipline etmeye yarar. Ama insanın karakterinde liderlik yoksa eğitim çok da fazla işe yaramaz sadece kişiye bazı formel belgeler edinmesini sağlar. Diploma, kurs ve bazı başarı belgeleri gibi. İyi yönetici veya lider, liderlik ettiği kurumu, kuruluşu, örgütü daima ileri götürmek, düzene koymak, kurumsallaştırmak, kendisine bağlı elemanların eğitimini, gelişimini, sevk ve idaresini doğru yönde yapmak ve insanlığa yararlı hale getirmekle yükümlüdür.
Lider sorumludur, yönetimindeki her insandan, ailesinden, malından, özlük haklarından, gelişiminden, mutluluğundan, üzüntüsünden. Hz. Ömer (ra) derki ” Fırat nehrinin kenarında sahipsiz kalmış bir keçi yavrusundan bile Hatapoğlu Ömer sorumludur.”
Lider yönettiği yerde bir disiplin sağlamakla yükümlüdür elbet. Ama Bu disiplin insanları birbirine düşürmek, birbirinin ispiyoncusu yapmak, bağırıp çağırmak, beğenmediği insanlara mobing yapmakla olmaz. İnsanların zayıf anlarından faydalanıp onların sıkıntılarından kendisine fayda sağlamakla olmaz, fırsatçılıkla hiç olmaz. Çünkü disiplinin temel tanımı şudur; disiplin fertler arasından oluşturulan derin sevgi ve saygı bağıdır. Lider bu anlayışta bir disiplin sağlarsa emrindekiler onunla beraber ölüme gider.
Lider halktan kopuk olamaz, etrafına sürekli güvenlik çemberi kurarak tıpkı bir koza kurdu gibi etrafına ağ örerse içinde boğulur kalır. Lider güvenilir olmak zorundadır. Sabah, akşam değişen kişiliklerden lider olamaz. Lider daima suizan halinde bulunarak etrafındaki insanlara şüphe ile bakarak iyi bir yönetim sağlayamaz. Böyle bir durumda hem lider hem de etrafındaki tüm elemanlara hayatı zehir eder, verimi düşürür, kurumsallaşmayı engeller.
Yönetici şeffaf olmak zorundadır. Etrafındakileri komplo teorileriyle bir birine düşürmek, başarılı bir yönetim sağlamaz ve komplolar her zaman belli bir süre sonra ortaya çıkar ve insanlar gerçeği anlar. Dik durur ama iftira atmaz. Yapmayı istediği şeyin doğruluğuna inanıyorsa yapar ve onun güzel yanlarını halka gösterir ve halkı inandırarak güvenilir olur.
İstişare etmek bir yöneticinin vazgeçemeyeceği bir kuraldır. Çünkü istişarede rahmet vardır. Fikirler tartışılır doğruya öyle ulaşılır. Kurum ve kuruluşlardaki yönetim kurullarının sebebi hikmeti budur. Yönetici asla padişah veya kral değildir. Yönettiği yerin ihtiyaç önceliklerini belirleyip ona göre davranmalıdır. Yönetici eğer bir beldede uzun süre görev yapıyorsa yaptığı işler, sağladığı gelişmeler halk tarafından somut olarak görülmeli ve yöreye fayda sağlamalıdır. Bu kendisine güven ve inandırıcılık sağlar.
Lider kolay ulaşılır olmalıdır. Halka kopuk olan yönetimler her zaman her zaman şüphe ile karşılanır ve insanlarda antipati oluşturur. Eğer bir lider hakkında bir beldede rüşvet, eşitsizlik, kötü yönetim, iş yapmazlık tutarsızlık ve güvensizlik söylentileri çıkmışsa ve o lider yörede güvenirliğini, dürüstlüğünü sempatisini yitirmişse bir ömür boyu kalsa bile başarılı olamaz. Lider sevilmediği beldede kalamaz bu sosyal olgunun gereğidir. Özet olarak Lider Kurtlarla dans edemez.
