ABDULKERİM SÖNMEZ MEZARI BAŞINDA ANILDI

Adı : Abdulkerim SÖNMEZ 40 yıl Hakkari’de Nüfus Müdürlüğünü yaptı. Şıklığı, titizliği ve özellikle şair ruhlu kişiliğiyle tanındı. Onu kravatsız asla göremezdiniz. Son nefesini verirken bile kravatını gevşeten doktora kızarak; “ dokunmayın kravatıma” diye kızmış. Evli 5 çocuk babası A.Kerim SÖNMEZ 3 yıl önce 88 yaşında vefat etti.

Çocukları ve torunları kendisi vefat ettikten sonra kilitli kasasında şiirlerini çıkarttılar ve herkesten gizlediği şair kişiliğini benimle paylaştılar. Çok duygulu ve özel şiirleri göz yaşarttı. Hakkari’nin renkli siması ve unutulmayan Abdulkerim Sönmez kentin sorunlarını şiire dönüştürmüş fakat kimselerle paylaşmadan özel kasasına kilitlemiştir. İyi bir baba, tatlı bir dede, sevecen bir komşu, espritüel, Türkçeyi muhteşem ve kibar konuşan, okuyan, araştıran ve bol bol yurt içi gezilerinde bulunan sağlıklı ve dinç bir yapıya sahipti. 88 yıl boyunca hiç ciddi bir sağlık problemi yaşamadı.

Ölümünün üçüncü yılında mezarı başında anılan Abdulkerim Sönmez’in 1945 yılında kuş tüyü ile yazdığı bir şiiriyle kendisini yad ediyor, Allah’tan rahmet diliyoruz. NELER GÖRDÜM

Adı kore denilen lütf-ı ihsanı gördüm

Türkiye’yi katettim Bele- i Van’ı gördüm

Kulhuvallah okudum salla geçerken kamyon

Akışı göz karartan Abobatmanı gördüm

Beşiri’de

– Bismil’de taze petrol kokladım

Siirt koyunlarıyla dertli çobanı gördüm

Kaza-i Silvan’ı aştım hayli dağlar gördüm

Bitlis derelerinde Veyselkaran’i gördüm

Şarkın kara dağları insanın düşündürdü

Ahmet Yesev’i denen pir sultanı gördüm

Denizde varmış şarkı Anadolu’da

Dersaadete benzer Tuği Tatvan’ı gördüm

Tuzlu bir deniz gördüm hayli dağlar gördüm

Ah niyayet belde-i Van’ı gördüm

Çamurdan mamul evler toz topraktan geçilmez

Ermeni, moskof yıkmış bağı varanı gördüm

Sakalı göbeğinde keçi derisi sırtında

İnsan kıyafetinde nece hayvanı gördüm

Çayın ardı kesilmez kaynamakta semaver

Ben yerine men derler sanki İran-ı gördüm