Senin adın Şiyar,

Gurbet oldun diyar diyar.

Büşra’ya kalamadın yar,

Aç gözlerini, ben ölmedim de…

                                  Can kurtarmak için verdin can,

                                   Kahrolası İstanbul’a akıttın kan.

                                  Acı haber gelince kıyamet koptu o an,

                                  Aç gözlerini, şaka yaptın de…

Kızın Derin henüz 2 yaşında,

Şükran annen son kez öpemedi iki kaşından,

Binlerce kişiyi topladın Kale altında,

Aç gözlerini çocuk, ben buradayım de…

                                         Dur nereye, daha yaşın ne ki,

                                         Özlem ablana kim “Can Ablam” der ki,

                                         Hem daha Hakkari’ye kar yağmadı ki,

                                         Aç gözlerini Şiyar’ım, ben gitmedim de…

Kapanmaz yara açtın çok derin,

Öksüz kaldı bu yaşta minik Derin,

Allah aşkına Şiyar’dan haber verin

Aç gözlerini Mimar’ım, ben buradayım de…

                                                Tabutun hasret koktu, toprağın cennet.

                                                 Mazlum sana gülümsedi, Süheyla Halana emanet,

                                                Hakkımız helal sana, Allah’a emanet.

                                                Güle güle çocuk, biz seni asla unutmayacağız…