Kim ne derse desin taziye ve düğün geleneğimiz hepimiz için tam bir işkence. Düğünlerimizdeki abartı ve masraf gelenek ve kültür tarafını bastırıyor. Düğün yapan bir çift en az 300 bin lira masraf ve borca giriyor. Düğünde destek amaçlı gelen maddi yardım ancak küçük borçları kapatabiliyor.
Bu borç 10 yılda ancak kapanıyor. Düğünleri ticarete çevirip rastgele tanış olup olmayan herkese davetiye gönderenlerin durumu da ayrı bir tartışma konusu. Dün ayaküstü bir vatandaşın sitemini dinledim; “Asgari ücretle geçim sağlayan ve 6 kişilik aileye bakmakla yükümlü biriyim. Aylık 3 bin lira düğünlere vermek zorundayım. Bu işe bir çare bulun, kurtarın bizi” dedi.
Beni düğünlerden çok taziye yemekleri şaşırtıyor. Zaten cenazen var, yakınını kaybetmişsin. Üç gün süren taziyede üç öğün kadın ve erkeklere ayrı ayrı yemek veriliyor.
Biriken 20-25 bin lira yemek parasından dost ve akrabalar yarısını karşılamış olsa da geri kalan yarısını cenaze evi ödemek zorunda kalıyor. Yemek şirketini borcu olup ödeme yapamayan bir çok aile bilirim. İlimizde sözü geçen etkili kanaat önderi, akil adam, ak sakallı büyüklerimiz sessiz kalmamalıdırlar. Bazı kural ve geleneklerimiz değişmelidir.
Taziyeye giden komşu ve akrabalar evlerinde yemeklerini yiyerek gidebilirler. Taziye yemeği sadece acılı aileye ikram edilir. Yani 300 kişiye değil en fazla 50 kişiye. Hakkarili bir gazeteci olarak tüm aşiret ve kanaat önderlerine çağrımdır. Geniş bir toplantı düzenleyerek bu kuralları değiştirecek yeni kararlar alınmalı ve herkesin uyulması sağlanmalıdır.
Düğün ve taziye geleneğimiz ile ilgili bazı değişimlere acil ihtiyaç duyuluyor. İnsanımızı sıkıntıya sevk eden adı ne olursa olsun her kural ve adet alınacak yeni kararla değişime uğramalıdır.
