İsmailağa Tarikatı’ndan ‘Arda Güler’ açıklaması:
“Real Madrid formasında haç var. Müslüman olan o formayı giyemez.”
Spor, ulaşılması zor bir hedefe ulaşmak için topyekun bir çabayı içerir. Bu nedenle, manevi arayış ya da yaşamın çoğu zaman ulaşılması zor hedefleri için uygun bir metafordur.
spor, ayrıştırmak yerine birleştiren sembolik bir sistemdir. Spesifik teolojik meseleleri değil, kapsayıcı sembolik temaları ele alır. Tanrı'nın doğasıyla değil, insanın doğasıyla ilgilenir.
Modern anlamda spor, insanların birbirleriyle olan ilişkileriyle ilgilenen dünyevi bir uğraş olarak görülmektedir. Aslında, spor ve din birkaç düzeyde yakından ilişkilidir:
Tarihsel olarak birçok spor, dini bayramların bir parçası olarak gelişmiştir;
Spor genellikle dini çaba için bir metafor olarak kullanılır;
Spor etkinlikleri, dini bayramlardakine benzer şekilde tutkulu bağlılığı çağrıştırır;
Din ve spor, maddi olmayan başarılar veya deneyimler lehine sınırlı kişisel arzuların aşılması ve grubun iyiliği için işbirliği ve kişisel fedakarlığın vurgulanması dahil benzer değerleri ve hedefleri vurgulayan sembolik sistemlerdir;
Hem din hem de spor, mesajlarını güçlü semboller aracılığıyla iletir.
Dagakasa ve ark. (2011), daha kucaklayıcı bir spor politikasının Müslüman kızların dahil edilmesine izin vereceğini savundu.
programlarındaki dini çeşitliliğe karşı duyarsızlıkları nedeniyle spora ciddi bir şekilde katılma cesareti kırılabilir.
Okullar gibi gayri resmi ortamlarda, dini inançların ve uygulamaların öğrencilerin sporu nasıl gördükleri ve sporla ilgilendikleri üzerindeki etkisi doğru bir şekilde anlaşıldıktan sonra, uygun müdahale stratejileri üstlenilebilir. Bu stratejiler beden eğitimi öğretmenlerine, velilere ve en önemlisi öğrencilere yardımcı olabilir.
Yerel dini kuruluşlar ayrıca genç ve yaşlı takipçilerini spor ve fiziksel faaliyetlere katılmaya teşvik etmek için daha fazla çaba sarf etmelidir. Bu tür faaliyetler sadece kişisel olarak değil, toplu olarak da dini grupların üyeleriyle daha fazla bağlantı kurabilmeleri için bir araç olabilir. Rekabet ve kazanmak ne kadar önemliyse, spor da dini kurumların üyelerine önemli hayat dersleri vermesi için iyi bir araç olabilir.
Bazı spor yöneticilerinin dinin kendilerinin işi olmadığını iddia etmeleri şaşırtıcı olmasa da, birçok uluslararası yönetim organı sporcuların dini farklılıklarını anlayacak önlemler benimsiyor. Bunun mükemmel bir örneği, FIFA'nın oyuncular tarafından dini başörtüsü takılmasına izin verme kararıdır. Böyle bir hareket sadece dini inançlardaki farklılığı tanımakla kalmaz, aynı zamanda daha fazla insanın futbola katılması için öne çıkmasının da önünü açar.
Din, sosyal sınıf, aile, okul ve toplum gibi diğer değişkenlerle birleştiğinde, spor ve fiziksel faaliyetlere katılımın düzeyi ve kapsamı üzerinde etkilidir. Bu nedenle, çeşitli spor otoriteleri ve araştırmacıları, toplumun genel yararına en iyi şekilde hizmet edebileceğinden, din ve spor arasındaki bağlantı hakkında daha derin bir anlayış kazanmaya başlamalıdır.
Seçkin sporcular için sosyal yardım çalışanları da var. Bu önemli bir zorluktur. Christians in Sport'tan Jonny Reid şöyle açıkladı: "Yapmaya çalıştığımız şey, sporcuların sporla inançları arasında bağlantı kurmasına yardımcı olmak. Ayrıca takım arkadaşlarıyla İsa hakkında konuşmaları için onları donatmaya çalışıyoruz. Covid, Zoom'da akran grubu toplantılarının yapılmasına izin vermesiyle bir şekilde yardımcı oldu. Yani İncil'i okumak ve birlikte dua etmek için Zoom'da bir araya gelen 30 koçumuz ve belki de 25 seçkin oyuncumuz olurdu. Ayrıca bu insanların kendi bölgelerindeki kiliselerle bağlantı kurmalarına da yardımcı oluyoruz.”
Spor ve din arasındaki ilişkinin hem devam ettiğini hem de geliştiğini hatırlatıyorum.
