Akıp gidiyor zaman cümlesinin eteklerinde bir yerdeyim..
Ömrümün gölgelendiği kaç mevsim geçti bilmiyorum..
Yaşam ve insanlar arasında, bildiğimin işime yaramadığı, duyumsadığımın anlaşılmadığı bir arafta ömür tüketiyorum.. Yollar ve ırmaklar hiç gitmiyor aklımdan..Bazen bir yağmur sesi kadar dokunuyorum yüreğime bazen sessizliğime kaçıyorum herkes gibi..
Bir mübalağa kayığına binmedim hiçbir zaman herkes kadar yaşadım,yaşıyorum,herkes kadar acıdı canım herkes kadar mahrumu oldum bazı şeylerin.. Yaşama ve insana dair olanlardan payıma düşeni aldım.. Elbette istediğim gibi olmadı her şey oturup mızmızlanmadım,içlendiğim olmuştur,öfkelendiğim vakidir.. Dedim ya herkes kadar yaşadım,yaşıyorum..Bir mübalağa kayığına bindirip de gezdirmedim hayatımı..Yanlış yapma kaygısı belki tırmaladı etimi ama insandım yanılabilirdim..
Hataya düşme payı dahildi yaşama ben de herkes gibi payıma düşeni aldım..
Ömrümün gölgelendiği kaç mevsim geçti,bilmiyorum.. Bu kaçıncı su kenarı ve bu kaçıncı yanıtsız kalışım suların uğultusunda.. Suyun başına varmak istedim mi? Murat ettim mi gitmeyi? Sanmıyorum.. Gökyüzü mü kendini saklar bulutların arkasına, yoksa bulutlar mı ardında gökyüzünü saklar..
Yanıtsız kalıyorum su boylarında..Dedim ya..! Manasız bakıyor bana yoldan geçenler, bense bulutlara bakıyorum gökyüzünü ararken.. Bulut ile gökyüzü arasında bilmediğim çok şey var ama duyumsuyorum beyazın en güzel halini, suyun en temizini, mavinin en ışıltılısını..
Yaşamla insanlar arasındaki arafta anlamaya çalışıyorum, olup bitenleri.. Kaç kez boğuldum bilmiyorum aklım ile kalbim arasında.. Hep kalbimin ellerine tutundum aklımın sitem okları etimi delik deşik ederken.. Şimdi kendine çekilen bir deniz gibiyim. Belki birazdan döner şenlendiririm sahil boylarını belki de dalga dalga vururum bedenimi yırtıcı kayalıklara.. Kaderden başkası değil payımıza düşen..
Ellerimizle getirdiklerimizi yeriz ömür soframızda.. Öyle afilli sözler cümleler doyurmaz bizim kalbimizin sesini.. Kalbimizin yandığına dilimiz Lâl’dir.. Küle dönen sözlerle tutuşturmayız gönlümüzdeki şiiri.. En çok sustuğumuz yerde söyleriz sözlerin en güzelini. Omzuna ağır gelir bazı yükler,taşıyamazsın..
Sadece yüreğin taşıyabileceği elması omuzlayamazsın.. Bazı yükleri taşıyan omuz değil yürektir,bilmelisin. Yüreğin kaldıramadığını hiçbir omuz kaldıramaz,görmelisin.. Karışıp gir insanların içine layığına elbet denk gelirsin.. Kulağına güzel nağmeler değebilir,ellerine karışır türlü çiçek kokuları..Muhtemeldir.. Yürü git yolunca, elbet yolun bir yerinde soluklanırsın bir testi tutanın olur yudumlarsın su niyetine yaşadıklarını..
Kendine çekilmiş bir deniz gibiyim, tenhalık, sükunet çepeçevre sarmış beni.. Ömrümün sahili tertemiz duruyor gözlerimin önünde.. Sularım her zamankinden ben berrak ve bereketli..
Ben kıymetin sularını yudumladım vaktiyle, vefadan, sevdadan kana kana içtim kimsenin gölgesi kirletmez benim sularımı.. Ben sahilime dönerim dalga dalga, oralar şenlenir masmavi bir deniz olur gönlümce.. Bir mübalağa kayığına binmedim hiçbir zaman.. Yaşadım, yaşıyorum.. Kaderden payıma düşeni yiyorum..
