Diyarbakır’da 19 gündür aranan 8 yaşındaki Narin Güran’ın cansız bedeni dere yanında bulundu. Narin bulundu diye sevinelim mi, Narin öldürüldü diye ağlayalım mı? Narin ve Narinlerden yola çıkarak her kes çok şey söylemek ister.
Ülkemizde kadın şiddeti devam ediyor. Gasp, yaralama, cinayetler bitmiyor. Genç kızlar, çocuklar öldürülüyor. Biz şiddeti bitiremiyoruz ama şiddet bizi parça parça yok ediyor.
Narin, adı gibi zarif, masum, günahsız, tertemiz bir kız çocuğu. Kime ne zararı olabilir ki. Anne ve babası saçlarını okşamaya kıyamazken gaddar eller onun canını yakmaya nasıl kıydı. Boğazını sıkarken, “Aneeeeee, babaaaaaa” diye çığlık atmış mıdır. Veya, “Amca yapma” diye yalvarmış mıdır. Sonrasında odun ve tezek gibi cesedi çuvala koyarken….
Bu satırları yazarken zorlanıyorum. Önce baba ve insanım sonra gazeteci. Hangi vicdan bu cinayete cız etmez ki? Okulların eğitim ve öğretime açıldığı gün onun cansız cesedi bulundu. Yaşıtları okula giderken o mezara gitti. Narin Diyarbakır’da öldürüldü ama Türkiye ağladı.
Doğu-Batı, Türk-Kürt, Din-Dil-Irk ayrımını yapmaya da devam ediyoruz. Sosyal medyada bir çok kişi veya kişiler, “Kürt kızı, terör ailesi, üzülmeye değmez” gibi paylaşımlarda bulundular. Masum bir çocuğun hunharca kat edilmesini bile ırkçılık ve ayrımcılık düşüncelerimize dahil edebiliyoruz. Van depreminde de aynı şeyler yaşandı. Birbirimizi sevmeyi becerdiğimiz gün katliamları, ayrımcılığı yok edebiliriz.
Bütün dünyaya haykırıyorum; Lütfen ölümü çocukların ulaşamadığı bir yere koyun. Narin’ler, Zeynep’ler, Fatma’lar öldürülmesin. Ölüm üzerinden de ırkçılık yapılmasın. Küçücük bir kızı yaşamdan kopartan canilere lanet, Narin’e de rahmet diliyorum.
İnsanlığın başı sağ olsun…
