2 Temmuz 1993 günü Sivas’ta Madımak Otelinde mahsur kalan ve geneli Alevi olan aydınlar Otelin yakılması sonucu 33 kişi feci şekilde yanarak can vermişlerdi.
5 Temmuz 1993 günü Erzincan iline bağlı Kemaliye ilçesinin Başbağlar köyünü basan teröristler köy meydanına topladığı çoluk-çocuk, kadın ve erkek üzerine silahlarla ateş açarak taramış ve bu olayda da 35 Sunni vatandaşımız katledilmişlerdir.
Türkiye tarihinin en karanlık dönemini 1993 yılında yaşadı. Birçok faili meçhul cinayet ve ölümlerle katliamlar bu dönemde gerçekleşti, gerçekleştirildi. Çoğunun failleri yakalanamadı. Çoğu tarihin karanlık sayfaları arasına karıştı.
Gazeteci Uğur Mumcu, Orgeneral Eşref Bitlis, Cumhurbaşkanı Turgut Özal, Maliye Bakanı Adnan Kahveci bu dönemde şüpheli şekilde ölen ve öldürülen isimler arasındadır.
2 Temmuz 1993 yılındaki Madımak Otelinin yakılması ve içindeki 33 canın yakılarak yok edilmesi cani ve vahşice işlenmiş katliamların en önemlisidir. Aradan iki gün geçmeden Erzincan Başbağlar katliamı buna katmer olmuş ve bu olayda da 35 köylü vatandaşımız kadın ve erkek katledilmişlerdir.
Şiddet kimden ve nereden gelirse gelsin lanetlenmelidir, kınanmalıdır ve telin edilmelidir. Hiçbir gerekçe bu tür katliam ve cinayetleri meşru göstermez, gösteremez.
Katledilen ister Madımak Otelindeki aydınlar olsun ister Başbağlar köyündeki köylü insanlar olsun fark etmez. Nihayetinde insanlar yakılmış ve insanlar silahlarla taranarak katledilmişlerdir. Birisine duyarlılık gösterilirken diğerini ıskalamak veya görmezden gelmek insani bir duruş ve insani bir durum değildir.
Kaç gündür gerek internette, gerek gazetelerde Madımak Oteli katliamının yıldönümünde kınanıyor, ölenler anılıyor ve “unutMADIMAKlımda” anlamlı logosu çerçevesinde katliam kınanıyor ve yapanlar lanetleniyor.
Bunları yapanlar insan olamaz.
Bu katliama sebebiyet verenler Türkiye Cumhuriyeti üzerinden emellerini gerçekleştirmek, kardeş katliamlarına zemin hazırlamak, kitleler arasında fitne ateşini sürdürmek isteyenlerdi.
Ama Madımak için duyulan acı ve yapılan eleştiri ve duyarlılık Başbağlar için gösterilmiyor.
Madımak için kalem oynatanlar aynı acıyı yaşayan Başbağlar için göstermiyor.
Ölen her kim olursa olsun ister Alevi, ister Sunni, İster Türk ve ister Kürt olsun hepsi bu vatanın bir evlat ve yurttaşlarıdır.
Hiçbirini diğerinden bir farkı ve ayırımın olmadığı hepsinin dedeleri de bu vatan için ya şehit olmuş veya yaralanarak gazi durumdadır.
Acılarımız bir ve tasa ile sevinçlerimiz bir olmalıdır.
Benden olana duyduğum duyarlılığı karşı taraftakine aynı duyarlığı gösteremiyorsam insanlığımdan şüphe etmeliyim.
Yurdumuzda bir daha aynı acıların yaşanmaması için dua ediyoruz.
Siyonist ve emperyalistlerin dediği “Türkiye üzerindekileri rahat ettirmeyecek kadar kıymetli bir ülkedir” planları iyi okunmalıdır.
Duyarlı olmalı ve bu oyunlara bir daha düşmemeliyiz.
