Bir tuhaf toplumuz vesselam.
Bir şeyimiz diğer şehirlerdeki bir şeye benzemez.
Sevgimiz farklı, ezamız farklı, cefamız farklı, töremiz farklı.
Bu farkındalık bizi belirleyen en önemli göstergeler bile olsa bazen en olunmadık işler yapıyor ve fayda yerine verdiğimiz onlarca zararın hiçbirisini düşünemiyoruz.
Birebir şahit olduğum ve defalarca anlatılanları bugün sütunuma taşıyacağım.
Eşim kanser hastası. İki yıldır başta Van olmak üzere Ankara’daki hastanelere defalarca gittik. Çeşitli hastanelerde tetkikler ve muayeneler yaptırdık. Hastanelere yatırdık.
En son geçen hafta tekrar acil rahatsızlandı. Hakkâri Devlet Hastanesine kaldırdık. Burada da yine muayene ve çeşitli tetkikler sonucu yatışına karar verildi. Dâhiliye servisine kaldırıp yatırdık.
Normalinde hastaneye yatan hasta iyileşmek, hastalığı atlatmak ve eski sağlığına tekrar kavuşmak için yatırılır. Burada da saat başı ve gün içerisinde defalarca ya doktor veya hemşire ve hastabakıcılar tarafından kontrol edilir, varsa eksik bir ilacı tamamlanır, gereken ölçüm ve tetkikler tekrar alınır.
Bu işin hasta boyutu!
Bundan sonrası Hakkâri Devlet Hastanesi için tam trajikomik bir durum.
Yakınları hastalığın durumunu sormak ve bir ziyaret babında hastaneye gelir hasta ve hasta yakınını görmek isterler.
Bu en tabi bir hak ve insani görevimiz.
Ve bu bizim toplumda olagelmiş ve süregelen bir adet.
Ama nasıl ve ne zaman?
İşte bu Hakkâri’de farklı uygulanan veya uygulatılan, içinden çıkılmayan ve hastaya faydadan çok zarar veren bir ziyaret olayına dönüşmektedir.
Nasıl mı?
İşte yaşadıklarım ve gördüklerim.
Başka illerdeki yatan hasta için hastane kuralları tam uygulanmakta. Hasta yakını her kim olursa olsun ya ziyaret saatinde gelir veya öyle zırt-pırt benim burada şu bölümde hastam var gidip ziyaret edeceğim diyemez. O söylese bile hastanedeki yetkili ve görevliler buna müsaade edemez.
Ha, niçin müsaade edemez. Hastanın sağlığını ve hasta yanında bulunan hastaların sağlığını korumak için. Hasta eğer orada yatmışsa çeşitli enfeksiyonlardan korunmak, mikrop kapmamak ve iyileşmek için yatmaktadır. Ziyarete gelenleri ağırlamak, onların sorularına cevap vermek için yatmamaktadır. Ve ziyaretin en makbulü de kısa ve öz olanıdır hasta için. Yakınlarının, canı sıkılanın veya iki laf ve dedikodu yapmak için “ziyaret” adı altında hasta rahatsız edilemez.
Yakınımı, eşimi, çocuğumu, dayımı, amcamı, annemi, babamı, ninemi, dedemi hâsılı bir yakınımı ziyaret ediyorum diye cümbür cemaat ve hasta odasına girilmez. Buna müsaade edilmez, edilmemeli.
Ve maalesef Hakkâri Devlet Hastanesinde yıllardır bu tip uygulama hüküm sürmekte hasta iyileşeceği yerde bitap düşmekte ve sıhhatine kavuşacağı zaman uzamaktadır.
Ve bizler insani bir görevi yapıyormuşuz havasında başta hastane çalışanları ve hastalara eziyet etmekteyiz.
Görüştüğümüz ve konuştuğumuz Hakkâri Devlet Hastanesindeki güvenlik görevlileri, bu işin üstesinden gelemediklerini, sözlü sataşma ve hakaretin yanında bazen saldırıya dahi uğradıklarını ifade ettiler.
Gördüğüm biz bu işin cılkını çıkarmışız. Bir odaya aynı anda beş-on kişi girmez, girmemeli. Yakınımı ziyaret ediyorum diye yanında yatan ikinci bir hastaya eza vermez, vermemeli. Çoluk çocuk ailece hasta ziyaret edilmez, edilmemeli.
Hastane çalışanlarına saygı ve hastamızın sağlığına daha fazla dikkat etmek ve hastamızın bir an evvel iyileşip aramıza katılmasını istiyorsak hastane ziyaretlerine dikkat etmeli, kurallara uymalı ve uymayanları uyarmalıyız.
Adı üzerinde orası hastane! Yolgeçen hane değil!
Yanılıyor muyum?.!
