Çağımız dünyasının en büyük sorunlarından bir tanesidir kalabalıklar içerisinde yalnız kalmak. Dünya nüfusu her ne kadar 7-8 milyarlara doğru gidiyorsa da dünyada yaşayan insanlar bir o kadar yalnızlaşmaktadır.

Şöyle bir etrafınıza bakınız. Kendinizi kendinizle barışık, dost ve akraba ile kısacası komşularınız ile iletişim ve yakınlık içerisinde görüyor musunuz?

Teknoloji ilerledikçe insanlar kendileriyle baş başa kalmakta ve yalnızlara oynamaktadır. Bu da beraberinde birçok rahatsızlıkları ve hastalıkları, özgüven eksikliğini ve en son intiharı bile getirmektedir.

Teknolojilerden yararlanayım diye özellikle ellerine akıllı telefonlarını alanların çoğu akıllarını yitirmişçesine bu alete takılı kalıyor ve yanında “Nedir? Ne oluyor?”dan habersiz sanal dünyalarına dalmaktadırlar.

Mutlaka şahit olmuşluğunuz vardır. Gittiğiniz bir yerde veya evinizde çoluk çocuğunuzun ellerinde bu akıllı cihazlar ve o tuş senin bu tuş benim veya o site senin bu site benim deyip dolaşmakta ve sanal âlemde yaşamakta ve gerçek yaşamdan bihaber sözüm ona yaşamaktadırlar.

Ey oğlum, ey kızım nedir ne oluyor?

Sizi bu kadar yalnızlaştıran, sizi bu kadar aynı ortamda bulunmanıza rağmen, sizi bu kadar birbirinden uzaklaştıran bu nasıl bir hayat ve yaşamaktır öyle?

Sizin birbirilerinizle hayatı konuşacağınız, paylaşacağınız sevgileriniz, fikirleriniz, düşünceleriniz eylem ve ortak çalışmalarınız yok mu? Bunu yüz yüze ve gerçek ortamda bulmuşken ve buluyorken tüm bunlardan kaçıp sanal ortamda bunları aramanın ne hikmeti var?

Gerçek ortam ve kalabalıklar içerisinde belirli bireyler haline geleceğimize kalabalıklar içerisinde yalnızları oynamanın hangi gerekçesi var?

Yanı başında arkadaşın, kardeşin, annen, baban ve bir yakının varken nasıl oluyor da akıllı cep telefonlarına takılıp sanal âlemde hayatı arıyor, oralarda kendine bir yaşam bulmaya çalışıyorsun?

Bazen aman baba!Amananne! Bu yaptıklarımız daha güzel değil mi? Kimsenin gıybetini yapmıyoruz, kimsenin arkasından konuşmuyoruz, kimseyi çekiştirmiyoruz deyip bir de üste çıkıyorsun. Ama tüm bunların alasını o sanal âlemde yapıyor ve kalabalıklar içerisinde yalnızları oynuyorsun.

Bazen de aynı evde yaşayan karı koca yani eşler aynı hata ve yanlışları yapmakta ve sanki aynı evi paylaşan iki eş değil de aynı evde ama ayrı dünyalarda yaşayan iki farklı insan profilini çizmekte ve kendilerine o kadar yabancılaşmaktadırlar.  

Tüm bunlar dakikalar değil, saatler hatta gün boyunca hayatın her alanında evde, işte, okulda, misafirlikte ve yolculukta devam etmekte ve aklınca yaşadıklarını sananlar yaşamlarının en güzel zamanlarını sanal âlemin o sihirli ve hiçbir zaman yaşanmayan zamanlarında vakit öldürmekteler.

Programlanmış robotlara dönmekte, akıllı telefonları yöneteceklerine akıllı telefonlar bunların akıllarını almakta ve yönetmektedir.

Zaman kaybı, emek kaybı, işgücü kaybı, akıl kaybı, göz kaybı, insani değerler kaybı kısacası hayat kaybı tüm bunların belirgin özelliğidir.

Hâlbuki gerçek dünya o sanal dünyadan çok daha farklı ve gerçek.