Bir tuhaf şu insanoğlu!
Dünya üzerinde yaşayan milyarlarca insanın her birisi bir âlemde, bir dünyada ve ayrı bir karakterde bulunmakta. Oğul babaya, kardeş kardeşe ve ana ile kız çoğu kez gerek fiziki, gerek ahlaki, gerek fikri ve zevki olarak birbirlerine benzemez. Her birinin sevgisi farklı, zevkleri farklı, özlemleri farklı, beğenileri farklı, görüşleri farklı, yapıları farklı velhasılıkelam farklı da farklı.
Tüm bunlar kişinin karakterini belirlemekte, toplumda tanınmasını sağlamaktadır olumlu veya olumsuz. Kişi elbette olumlu tanınmak, toplumda yer edinmek ve saygın birey olmak istemektedir. Beğenmek ve beğenilmek kişilerin ruh yapılarında var.
Olumlu icraatlarını çoğu kişi takdir eder. Sevilir, saygı görür ve toplumda belli bir makam ve şöhrete kavuşur. Gelecek kuşaklarca yâd edilir yaptığı işlerle. Veya toplum tarafından nefretle anılır yaptığı olumsuz işler ve verdiği zararlarla.
Kimse gelecek kuşaklarca nefretle anılmak istenmez. Herkes en iyisi benim, benden iyisi yok diye söyler.
Ama öyle midir gerçekten?
Çoğu kişi ister bilerek ve ister bilmeyerek yaptığı kötülükleri ve olumsuz hareketlerini de elden bırakmaz. Kendince bir pay çıkartır ve yağ misali su üstünde kendisini haklı da çıkartır.
Şöyle bir etrafınıza bakınız. Sizden razı ve sizden şikâyet eden kaç kişiye rastlarsınız. Yaptığınız olumlu işleri yüzünüze söyleyen kadar yaptığınız olumsuz hareketleri de yüzünüze söyleyebilen kaç insan bulursunuz.
Sizden razı ve sizden şikâyetçi insan oranı nedir?
Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz demiş büyüklerimiz.
Yaptığı işte gurur duyan, yaptığı işlerle hayırla yâd edilen ve yaptığı işlerden hatıralara kazınan kaç insan tanırsınız hayatınızda?
Tüm bu işler olumlu ise kişi gurur duyduğu gibi onur da duyar kendisi ve zürriyeti.
Keza yaptığı olumsuz, zalimane ve haksızlıklarla övünebilen kaç kişiyi sayarsınız hayatınızda.
Kerbela’da Peygamberimiz (s.a.s.) sevgili torunu Hz. Hüseyin’i katleden Yezid’in adını tarih sahnesinde bir kez daha görebiliyor musunuz Müslüman coğrafyasında.
Şu kısacık dünya hayatımızda hayatı güzelleştiren hareketler ve icraatlar da bulunalım. Hayatımızda yer edinen insanları sevindirmeli, onlara değer vererek kendi değerimizi katlamalıyız.
Yaptığımız her işte şu soruyu kendimize sorarsak sanırım hayat terazimizi daha dikkatli tartarız.
Evet, ben bu hareketi, bu işi, bu fiiliyatı, bu eylemi, bu çabayı harcadım, yaptım.
“Ya sonra?”
Nasıl tanındığını, nasıl bilindiğini ve nasıl hatırlanacağını düşünen kaç kişi var şu dünyada.
Bu dünyanın bir de ahireti var bizim inancımızda.
Evet, tüm işlerden sonra bir kez daha diyoruz ki;
“Ya sonra..!”
