Türkiye’de emekliler, yıllarca alın teriyle, emeğiyle bu ülkenin yükünü sırtladı. Bugün 16 milyon emekli, bu ülkenin kaderini belirleyen en büyük toplumsal gücü oluşturuyor. İçlerinde dul, yetim ve yaşlılar da var. Fakat bu ülkenin cefakar emeklileri, en yoksul, en sahipsiz ve en unutulmuş kesim haline getirildi.

Özellikle özel sektörde, ağır işlerde, madenlerde, fabrikalarda, atölyelerde bir ömür tüketen insanlar, emeklilikte huzurlu ve onurlu bir yaşam hayal etti. Ancak yaşanan tablo bu hayallerin çok uzağında. Yılların emeği, açlık sınırının bile altında kalan bir maaşla karşılık buldu.

Bugün emekli, maaşıyla pazara dahi çıkamaz durumda. Sebze-meyve reyonlarında fiyatlara bakıyor ama eli boş dönüyor. Uzmanlar sağlıklı yaşamak için bol sebze ve meyve öneriyor fakat bu bile emekli için bir hayale dönüştü. Temel ihtiyaçlarını karşılayamayan emekliler, sağlıklı beslenemedikleri için maaşlarının büyük bölümünü ilaçlara harcamak zorunda kalıyor. Oysa emeklilere insan onuruna yakışır bir yaşam sunulmalıydı. Şimdi ise çaresizlikle baş başa bırakıldılar.

Muhalefet partileri, emekli dernekleri, sendikalar ve uzmanlar aylardır hükümete çağrıda bulunuyor; emeklinin insanca yaşaması için çözüm bekliyor. Fakat bu feryat hâlâ duyulmuş değil.

Meydanlarda miting düzenleyen, mikrofon uzatıldığında gözyaşlarına boğulan emekliler, “Biz dilenci olmadık, yıllarca bu ülkeye emek verdik. Hakkımızı istiyoruz, neden bu zulüm reva görülüyor?” diyerek haykırıyor. Basın emekçileri bu sesi kamuoyuna taşıyor, toplumun vicdanı ise her geçen gün daha da yaralanıyor.

Emeklilerin talebi bir lütuf değildir. Temel ihtiyaçlarını karşılayacak, torunuyla huzur içinde bir ömür sürecek, ibadetini özgürce yapacak bir yaşam hakkıdır. Bu sesin duyulmaması, toplumun vicdanında derin yaralar açıyor.

Bir yanda 50, 60, 70 bin lira maaşla refah içinde yaşayanlar varken; emekli açlık sınırında hayatta kalma mücadelesi veriyor. Hükümete çağrımız nettir: Temmuz ayında yapılacak maaş düzenlemesinde refah payı adil biçimde belirlenmeli, memura verilen seyyanen zammın benzeri emekliye de uygulanmalıdır. En az 10 bin lira ek zam yapılarak emekliler bir nebze olsun nefes almalıdır.

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Bayramı yaklaşırken, adalet, eşitlik ve demokrasi adına hükümete çağrımız var: Bu anlamlı gün vesilesiyle emekliye bir müjde verin. Çünkü bu ülkenin yükünü sırtlayan emekliler, daha fazla görmezden gelinmemeli.

Mevcut iktidar bu düzenlemeyi gecikmeden yapmalıdır. Çünkü demokrasi gereği, bu ülkede herkes iradesini sandıkta ortaya koyar. Emeklinin sesi kısılamaz, görmezden gelinemez. Geliniz, hep birlikte bu ülkenin onurlu emeklilerinin yüzünü güldürelim. Çünkü emekliler, bu milletin geçmişi, emeği ve vicdanıdır