Dilimizde tüy bitercesine, kalemimizde mürekkep tükenircesine Hakkâri ilimizin ilçe durumuna düşürülmemesi için çabalayacak ve bu uğurda elimizden geleni yapmaya devam edeceğiz.
Yılgınlık yok, yeis yok, umutsuzluk yok ve her doğan gün yeni şeylere gebe misali ümidimizi yitirmeyecek ve her ne kadar böyle bir kararı devletin en üst organı almış ise de son kararın Yüce Mevla’dan olduğu bilincinde hareket edeceğiz.
4 Mayıs Pazar günü HATSO Binasında saat 21 sularında bu konu ile ilgili toplantı yapılmış ve bu toplantıya katılanlar salonu dolduramayacak düzede kalmıştır. Bilahare 5 Mayıs günü saat 17.00 için kararlaştırılan yürüyüşte de halktan fazla bir katılım olmamış ve beklenen coşku yakalanmamıştır.
Gözlemlediğimiz kadarıyla Hakkâri halkı umudunu yitirmiş ve bu işin bir oldubittiye kurban edildiğini kabullenmiştir.
Gönül isterdi ki 5 Mayıs günkü yürüyüşe tüm Hakkâri halkının çoluk çocuğunun yanı sıra başta esnaflarında bir saatlik bir kepenk kapatmayla bu işe iştirak etmelerini, okey salonlarındaki okey oyuncularının ellerindeki okey taş ve istekalarını bırakıp bu yürüyüşe müdahil olmalarını ve kaldırımdaki vatandaşların da topyekûn katılmalarıydı.
Ama ne oldu?
Hakkâri ilinin ilden düşürülmesi çoğu kişiyi ilgilendirmemiş olacak ki çoğu kez normal bir yürüyüş yapılıyor gibi bu yürüyüşe duyarsız kalmış, desteklememiş ve bakakalmıştır.
Eski siyasilerden merhum Demirel’in “Yollar yürümekle aşınmaz” tabiri çoğu kişide bu işin bittiğini ve yapılan yürüyüşün bir mana ve anlam ifade edemeyeceğini baştan peşin olarak kabullenmesi midir?
Böyle hayati ve ses getirecek bir eylemi savsaklayanlar, önemsemeyenler, duyarsız kalanlar yarın Hakkâri ilinin ilçe düzeyine indirilmesinde kendilerine bir pay ve bir vicdan azabı çıkartacaklar mı?
Hakkâri’nin ilçe düzeyine indirilmemesi için yapılan bu yasal eyleme sayın esnaf ve dükkân sahipleri bir saatlik bir “kepenk kapatma” ile dâhil olsalardı sonuç daha görkemli ve iyi olmaz mıydı? O bir saatlik satış çok mu zaruri ve o bir saatlik satış çok zengin etti sizleri!
Bu Mübarek Ramazan gecelerinde hınca hınç doldurulan cadde ve sokakları bir kez de gündüz Hakkâri’nin ilçe düzeyine indirilmemesi için düzenlenen bu yürüyüşe katılmaları daha sorumluluk gerektiren ve iline sahip çıkma anlayışı olmaz mıydı?
Okey salonlarında okey oyunlarına devam eden kişilerin Hakkâri’nin ilçe düzeyine indirilmesi kararını protesto mahiyetindeki bu eylemine herhalde Hakkâri’nin bir okey taşı kadar değeri yok ki gözlerinde oyunlarını bırakıp bu eylemi savsakladılar?
Kamu kurum ve kuruluşlarındaki Hakkârili memur ve işçilerinde bu yasal eyleme katılmalarında bir beis ve bir sakınca yoktu. Çünkü yürüyüş saat 17.00’de başlamış ve bu saatte resmi kurumlar kapanmıştı. Ne var ki onlarda bu eyleme katılmamış ve es geçmişlerdi. Ne de olsa devlet memuruydular ve onlar için neresi olsa fark etmez miydi bu duyarsızlıkları?
Ha, tüm bunlar katılsaydı Hakkâri’nin il olarak kalacağı kesin olacak mıydı?
Öyle bir iddiamız yok.
Ama bugün bu kararı protesto etmeyenler, duyarsız kalanlar, neme lazım diyenler, sorumluluk almayanlar ve “bu iş nasıl olsa bitti” diyenler yarın çocuklarına nasıl bir cevap vereceklerdir?
“Baba bu karar alınırken siz ne yaptınız? Tepkiniz ne oldu? Kuzu kuzu bu olayı kabullendiniz mi? Nasıl bir mücadeleye giriştiniz? Hiç mi bir şey yapmadınız?” sorularında çoğu kişinin yüzleri kızaracak ve suçluluk duygusu içerisinde olacaklardır.
Çoğu kişide umut Kaf dağının ardında kaldı.
Ama en acı ölüm umutsuzluktur. Ve kişi umut ettiği sürece yaşar.
Umudumuzu yitirmeyecek ve bu haklı davamızda bir ışık olup yanacağız.
“Hakkâri ildir il kalacak” sloganımızı daha yüksek, gür ve bir o kadar haklı savunacağız.
